شعر اذان

سپیده زد سپیده                                  وقت سحر رسیده

خامومش شده ستاره                           صبح اومده دوباره

خروس پر طلایی                                    با پاهای حنایی

قوقولی قوقو می خونه                          تو کوچه و تو خونه

اذان می گه دوباره                                از مسجد و مناره

بابام پا میشه از خواب                            می ره لب حوض آب

می شوید او دست و رو                        با آب می گیره وضو

تممیز و پاکیزه باز                                  میاد سر جانماز

من هم کنار بابا                                    نماز می خونم حالا

وقتی که بانگ اذان

می پیچه تو شهرما

من به نماز می ایستم

حرف می زنم با خدا

  با اون خدا که مهربون و پاکه

خالق این زمین و آب و خاکه

با اون خدا که همتایی نداره

ابر سیاه به لطف اون، می باره